Osiem lat Edukacji-Klasycznej.pl

.

Osiem lat temu, w czerwcu 2009, powstała strona: Edukacja Klasyczna w XXI Wieku. Po pewnym czasie zmieniłem jej nazwę na Edukacja-Klasyczna.pl i pod takim tytułem funkcjonuje do dzisiaj.

Z okazji rocznicy w kilku punktach przedstawiam najważniejsze informacje o stronie i kilka ciekawostek z nią związanych.

Skąd pomysł?

Od ok. 1998 roku popularyzują w różnych formach tradycyjną, katolicką etykę wychowawczą (artykuły, książki, wykłady). Zauważyłem, że w Internecie praktycznie nie istnieje ten nurt pedagogiczny, a jeżeli już, to w… formie karykaturalnej.

Uznałem, że potrzebna jest jakaś realna, pozytywna alternatywa dla wciąż nowych mutacji „tzw. postępowej pedagogiki”, stąd pomysł na Edukację-Klasyczną.pl.

Źródło

Poszukuję inspiracji w szeroko rozumianej tradycji tomistycznej (np. o. J. Woroniecki, o. M. A. Krąpiec), ale również sięgam do greckiej filozofii i zrodzonych na jej gruncie idei wychowawczych.

Słowem – moim celem jest przełożenie na język współczesny klasycznych idei pedagogicznych. Chodzi o odsianie tego, co straciło na aktualności, a jednocześnie przypominanie o tym, co niezmienne.

Praktycyzm

Przy tym staram się kłaść akcent na praktyczny wymiar edukacji, bo Czytelnicy szukają w Internecie zazwyczaj tego, co da się zastosować w życiu.

Ten praktycyzm nie zawsze da się przekazać w formie artykułów, stąd towarzyszące im inne, rozbudowane formaty przekazywania wiedzy: kursy audio i książki.

4 rodzaje zagadnień

Tematyka jaką zajmowałem się i zajmuję na przestrzeni tych ośmiu lat obejmuje przede wszystkim:

• wychowanie cnót,
• indywidualne kształcenie charakteru (dzisiaj mówi się raczej rozwój osobisty),
• krytykę modernistycznej i postmodernistycznej pedagogiki,
• nauczanie klasyczne.

Moja „specjalizacja”

Od kilku lat koncentruje się głównie na tworzeniu i rozbudowywaniu metody opartej na formowaniu cnót. Formowanie to ma dwa wymiary:

• wychowawczy (oddziaływanie na dzieci) i
• samowychowawczy (indywidualna praca nad charakterem, tzw. „rozwój osobisty”).

Więcej o źródle metody i jej przejawach dowiesz się czytając ten tekst.

Pierwszy artykuł

Pierwszy artykuł opublikowałem pod koniec czerwca 2009 roku. Nosi tytuł: Wiedza pozorna i podejmuje zagadnienie filozofii kształcenia. W tamtym czasie strona funkcjonował jeszcze na platformie Blogger. Jesienią 2010 roku emigrowałem na silnik WordPressa.

Mój ulubiony

Artykuł, który darzę największym sentymentem (z opublikowanych na blogu) paradoksalnie nie dotyczy wychowania. Jeżeli już, to można go podciągnąć pod tematykę kształcenia charakteru.

Jego tytuł to: Krótki traktat o nicnierobieniu. Zachęcam do przeczytania, bo w kilku słowach nie da się powiedzieć o co chodzi.

Najpopularniejszy

Z kolei najpopularniejszy tekst powstał 5 lat temu. Jego adresatami są nauczyciele: Dyscyplina w szkole. 10 rad dla nauczycieli.

Skąd jego popularność? Tekst jest bardzo praktyczny i tym samym przydatny w codziennej pracy z klasą, a poza tym… podoba się wyszukiwarkom.

Książki

W oparciu o teksty publikowane na blogu zredagowałem i wydałem dwie książki: Decyduj i walcz! Podstawy formowania charakteru oraz Nieposłuszne dzieci, posłuszni rodzice.

Artykuły które weszły do książek zostały usunięte z bloga, bądź pozostały, ale w wersjach skróconych (we fragmentach).

Kursy

Inną formą, uzupełniającą moją działalność blogerską są kursy audio. Opracowuję dany problem od strony praktycznej, nagrywam szkolenie w formacie mp3, przygotowuję materiały w pdf (prezentacje, ćwiczenia, lista zadań) i w tej formie udostępniam Słuchaczom./Czytelnikom. Pobierane są na komputer, a później można je odsłuchiwać np. na urządzeniach przenośnych.

Starsze kursy są dostępne. Najnowsze: Mocarz zmiany. Domowy program wychowania oraz Cud posłuszeństwa udostępniam w specjalnej promocji dwa razy w roku.

Przyszłość

Prowadzę działalność popularyzatorską z własnej inicjatywy. Nie wiąże mnie żaden przymus organizacyjny. Nie muszę się wywiązywać z żadnych zobowiązań wobec jakiejś instytucji. Z tego względu nie snuję dalekosiężnych wizji.

Pewną pracę popularyzatorską już wykonałem, zatem „nic nie muszę”.

Prawdą jest, że serwery kosztują, również „daniny państwowe” trzeba opłacać. Jeśli uda mi się wszystko zgrać, to strona będzie funkcjonowała… Jeśli nie, to…

Na razie mam w głowie nowe książki i kursy, ale nie chcę niczego publicznie obiecywać. Czas pokaże, co dalej…

Fot. Pixabay CC0 Public Domain

ZAMÓW KSIĄŻKĘ