.
A oto jak wygląda stan prawny odnośnie możliwości kształcenia dzieci w różnych krajach świata (za:Education and Entertainment). Można wyróżnić trzy grupy państw:
▶ KLASYCZNE WYCHOWANIE W PRAKTYCE
- jeśli jesteś ciągle zmęczona i brak Ci czasu na zajmowanie się dziećmi,
- jeśli nie masz pojęcia, jak radzić sobie z ich: lenistwem, agresją, marudzeniem, nadwrażliwością, bałaganiarstwem, grymaszeniem przy jedzeniu, przesiadywaniem przed komputerem, itp.
- jeśli nie potrafisz przekonująco stawiać wymagań i żądać posłuszeństwa, ,
- jeśli szukasz metody wychowawczej ugruntowanej w tradycji, ale rozumiejącej problemy współczesności,
- jeśli chcesz mieć gotowy plan do działania, a nie rozważania w rodzaju: „co by było gdyby?
- To ten PROGRAM JEST DLA CIEBIE
A. Państwa w których ustawodawca przyjaźnie traktuje rodziców chcących uczyć swoje dzieci w domu: Australia, Kanada, Nowej Zelandii, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone.
B. Państwa, w których edukacja domowa jest legalna, ale ustawodawstwo nie jest zbyt liberalne. Rodzice są kontrolowani przez urzędników państwowych, wymagane są specjalne zezwolenia, dzieci zdają egzaminy itp. Do tej grupy można zaliczyć: Austrię, Czechy (od 2005), Finlandię, Francję, Węgry, Irlandię, Norwegię, Polskę, Słowenię, Słowację , Indonezję.
C, Państwa, w których edukacja domowa jest nielegalna: Niemcy – bardzo represyjny system, homeschooling obarczony jest karą grzywny do (ok. € 5.000), cofnięciem opieki rodzicielskiej, a nawet karą więzienia; Grecja,, Holandia, Hiszpanii, Szwecja, Honkong (kara grzywny do 10 tyś dol. oraz 3 miesięcy aresztu)
Jak widać Polska w tym podziale znajduje się w grupie państw akceptujących edukację domową, ale… bez większego entuzjazmu.
Czy te dane jakos znaczaco zmienily sie od 2010 roku?
Niestety nie mam najnowszych danych.