10 książek, które ukształtowały moje rozumienie pedagogiki

.

Przedstawiam książki warte i godne polecenia. Oto 10 książek, które w największym stopniu wpłynęły na kształt strony Edukacja-Klasyczna.PL. Zachęcam także do poszukania tych lektur i ich przeczytania.

1. O. Jacek Woroniecki – „Katolicka etyka wychowawcza”

Każdy katolicki rodzic (wychowawca) powinien przestudiować tę pozycję. Pierwszy raz czytałem ją ponad 20 lat temu. O. Woroniecki przystępnie wykłada o co tak naprawdę chodzi w katolickim wychowaniu w wymiarze nadprzyrodzonym i naturalnym. Po tej lekturze wszystko się systematyzuje i układa w logiczną całość.

2. Św. Tomasz – „Suma teologiczna. O sprawnościach” (a także części dotyczące poszczególnych cnót)

Po wprowadzającej w tematykę wychowania cnót lekturze o. Woronieckiego sięgnąłem do samego źródła. Lektura długa, z przerwami trwająca kilka lat. Pomogła ugruntować znaczenie kształtowania cnót dla wychowania młodego człowieka.

3. Werner Jaeger – „Paideia. Formowanie człowieka greckiego”

Zawsze powtarzam, że niemożliwe jest zrozumienie „pedagogiki” bez „Paidei” Jaegera. Nawet więcej, jeśli ktoś wypowiada się na tematy pedagogiczne, a nie zna problematyki tej książki, to tak naprawdę nie wie o czym mówi. Na przykład, przeżywa i opowiada „postępowe nowinki”, nie wiedząc, że już przed wiekami były rozłożone na czynniki pierwsze.

Autor przeprowadza nas przez grecki świat myśli o wychowaniu i nauczaniu. Po tej wędrówce wiemy między innymi: jakie pomysły edukacyjne z jakiej filozofii się wywodzą? Co jest trwałe, a co chwilowe w paidei? Co służy manipulacji polityków i propagandzistów, a co jest przejawem rzeczywistej troski o człowieka? Więcej >>>

▶ KLASYCZNE WYCHOWANIE W PRAKTYCE DZISIAJ  sprawdź >>> tutaj

4. Henri-Irenee Marrou – „Historia wychowania w starożytności”

Podobnie jak w przypadku „Paidei” dzieło ponadczasowe. Francuski historyk przedstawia rozwój pedagogii greckiej, ale i rzymskiej. Lektura może mniej nasycona filozofią, jak dzieło Jaegera, bardziej koncentrująca się na praktycznych rozwiązaniach, ale też nie stroniąca od filozofii.

Pozwala szerzej i w różnych kontekstach spojrzeć na szeroko rozumiane kwestie edukacyjne.

5. O. Mieczysła A. Krąpiec – „Psychologia racjonalna”

Po tej lekturze całkowicie zmienia się postrzeganie psychologii, jako nauki. Jedno z fundamentalnych dzieł lubelskiego myśliciela. Napisane w duchu tomistycznej antropologii.

Książka obowiązkowa, choć niełatwa. Jednak trud warto podjąć, gdyż pomaga inaczej podejść do wielu kwestii związanych z psychologią, która dzisiaj niemal zrośnięta jest z pedagogiką. (Dawniej większe związki miała z filozofią, etyką czy teologią.)

6. Piotr Jaroszyński – „Nauka w kulturze”

Dzieło jednego z kontynuatorów tradycji lubelskiej szkoły filozoficznej. Praca napisana przystępnym językiem, jak na specyfikę dzieła filozoficznego. Tłumaczy związki między kulturą a nauką.

Systematyzuje zagadnienia związane z nauczaniem. Po tej lekturze będziemy wiedzieli między innymi, dlaczego manipulatorzy oświatowi stawiają na kształcenie zawodowe kosztem ogólnego.

7. Ks. Toth Tihamer – „Młodzieniec z charakterem”

Napisana w formie popularnej z myślą o młodzieńcu z okresu międzywojennego. Zbiór artykułów uświadamiających młodemu człowiekowi, jak powinien postępować w obliczu różnych problemów.

Praca ciekawa i angażująca czytelnika. Oprócz wiedzy daje dużego „kopa motywacyjnego”. Jedna z tych lektur, po której chce się wszystko, natychmiast zmieniać w swoim życiu.

8. O. Marian Pirożyński – „Kształcenie charakteru”

Z dziełkiem o. Pirożyńskiego zaznajomiłem się wcześniej, niż z książką Tihamera Totha. O ile praca węgierskiego biskupa ma bardziej publicystyczny charakter, to tutaj mamy do czynienia z pozycją dosyć systematycznie wykładającą czym jest charakter i jak go formować.

Zaletą książki jest również przystępny i niezwykle motywacyjny język. Choć czas robi swoje i pewne wyrażenia mogą dzisiejszym nastolatkom wydawać się archaiczne.

9. Friedrich W. Foerster – „Wychowanie i samowychowanie”

Na tej liście muszę umieścić również F. W. Foerstera. Polecam również inne prace tego autora. Ten niemiecki myśliciel był piewcą kształcenia charakteru i wychowania etycznego.

Dla wielu jego dzieła stanowi trwałą inspirację w myśleniu o pedagogice.

10. Ks. Józef Winkowski – „Ogniwo i gniazdo”

Mało znany autor, który pisząc o wychowaniu w duchu katolickim i nawiązując do dawnych tradycji tomistycznych nie pozostawał li tylko na poziomie teorii, ale podejmował również zagadnienia praktyczne.

W jego książce znajdujemy na przykład mnóstwo konkretnych schematów rozmów z dziećmi, co niewątpliwie wyróżnia ks. J. Winkowskiego na tle innych autorów.

ZAMÓW KSIĄŻKĘ